February 6, 2025

ਕਹਾਣੀ : ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ

ਕਹਾਣੀ : ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ

ਲੇਖਕ : ਕਾਹਿਲ ਗਿਬਰਾਨ


ਅਨੁਵਾਦ : ਚਰਨ ਗਿੱਲ

ਮੈਨੂੰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਅਜੇ ਤਿੰਨ ਹੀ ਦਿਨ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਰੇਸ਼ਮੀ ਝੂਲੇ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਆਪਣੇ ਆਸਪਾਸ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਵੱਡੀਆਂ ਅਸਚਰਜ ਭਰੀਆਂ ਨਿਗਾਹਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਦੋਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆਯਾ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ, “ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ?” ਆਯਾ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਉਹ ਖ਼ੂਬ ਮਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹੈ । ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਦੁੱਧ ਪਿਆਲਾ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਖੁਸ਼ਦਿਲ ਬੱਚਾ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਚੀਖਣ ਲੱਗਾ, ਮਾਂ ਇਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਰਹੀ। ਮੇਰਾ ਬਿਸਤਰਾ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਦੁੱਧ ਇਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਲਾਇਆ ਹੈ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕੌੜਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਭਿਅੰਕਰ ਦੁਰਗੰਧ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹਾਂ।
ਪਰ ਨਾ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੱਮਝ ਵਿੱਚ ਆਈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਆਯਾ ਨੂੰ; ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਜਿਸ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਤਾਂ ਉਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਮੈਂ ਆਇਆ ਸੀ । ਅਤੇ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇੱਕੀ ਦਿਨ ਦਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਨਾਮਕਰਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਪਾਦਰੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ; ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਬੇਟੇ ਦਾ ਤਾਂ ਜਨਮ ਹੀ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਹੈ।”ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਉਸ ਪਾਦਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਤਦ ਤਾਂ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਜਨਮ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਦੇ ਰੁਪ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਰ ਪਾਦਰੀ ਵੀ ਮੇਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਿਆ। ਫਿਰ ਸੱਤ ਸਾਲ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਜੋਤਸ਼ੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ, “ਤੁਹਾਡਾ ਪੁੱਤ ਇੱਕ ਰਾਜਨੇਤਾ ਬਣੇਗਾ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ। ਪਰ ਮੈਂ ਚੀਖ ਉੱਠਿਆ, “ਇਹ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਗਲਤ ਹੈ; ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਬਣਾਂਗਾ। ਕੁਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰ।
ਪਰ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ । ਤੇਤੀ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਮਾਂ, ਮੇਰੀ ਆਯਾ ਅਤੇ ਉਹ ਪਾਦਰੀ ਸਭ ਦਾ ਮਰਨਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ, (ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇਵੇ), ਪਰ ਉਹ ਜੋਤਸ਼ੀ ਅਜੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ । ਕੱਲ੍ਹ ਮੈਂ ਉਸ ਜੋਤਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਦੁਆਰ ਉੱਤੇ ਮਿਲਿਆ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਂ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮਹਾਨ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਬਣੋਗੇ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਹ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ । ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਲਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਵੀ ਉਸ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ।