ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ

ਸੈਦਾ ਤੇ ਸਬਜ਼ਾਂ

ਮੱਲ ਬਨੇਰਾ ਸਬਜ਼ਾਂ ਬੈਠੀ,
ਰਾਹ ਸੈਦੇ ਦਾ ਵੇਖੇ ।
ਕੰਨ ਘੋੜੀ ਦੀਆਂ ਟਾਪਾਂ ਵੱਲੇ,
ਦਿਲ ਵਿਚ ਕਰਦੀ ਲੇਖੇ ।

ਛਮ ਛਮ ਕਰਦੀ ਬੱਕੀ ਆਈ,
ਮਹਿੰਦੀ ਨਾਲ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ ।
ਸਿਰ ਸੈਦੇ ਦੇ ਪੰਜ-ਰੰਗ ਚੀਰਾ,
ਪੈਰ ਜੁੱਤੀ ਪੁਠੁਹਾਰੀ ।

ਬੂਹੇ ਦੇ ਵਿਚ ਸਬਜ਼ਾਂ ਖੱਲੀ,
ਪਾ ਖੱਦਰ ਦਾ ਚੋਲਾ ।
ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਠਿੱਬੀ ਜੁੱਤੀ,
ਸਿਰ ਤੇ ਫਟਾ ਪਰੋਲਾ ।

ਛਮ ਛਮ ਕਰਦੀ ਬੱਕੀ ਆਈ,
ਲੰਘ ਗਈ ਪੈਲਾਂ ਪਾਂਦੀ ।
ਤੱਕ ਸੈਦੇ ਦੀਆਂ ਬੇਪਰਵਾਹੀਆਂ,
ਸਬਜ਼ਾਂ ਪੈ ਗਈ ਮਾਂਦੀ ।

ਵਿਚ ਗਲੀ ਦੇ ਸਬਜ਼ਾਂ ਖੱਲੀ,
ਭਰ ਖੱਬਲ ਦੀ ਝੋਲੀ ।
ਛਮ ਛਮ ਕਰਦੀ ਬੱਕੀ ਆਈ,
ਖੜ੍ਹ ਗਈ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ।

ਤਕ ਸਬਜ਼ਾਂ ਦੀ ਅਹਿਲ ਜਵਾਨੀ,
ਚੰਨਣ-ਵੰਨਾ ਮੱਥਾ ।
ਦਿਲ ਸੈਦੇ ਦਾ ਗਿਆ ਮਰੁੰਡਿਆ,
ਝੱਬ ਘੋੜੀ ਤੋਂ ਲੱਥਾ ।

ਅੱਗੇ ਸਬਜ਼ਾਂ, ਪਿੱਛੇ ਸੈਦਾ,
ਢਾਰੇ ਦੇ ਵਿਚ ਆਏ ।
ਛੈਲ ਸੈਦੇ ਦਾ ਉੱਚਾ ਸ਼ਮਲਾ,
ਛੱਤ ਘਰੂੰਦਾ ਜਾਏ ।

ਨੁੱਕਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਭਾਂਡੇ ਆਹੇ,
ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੇ ਖੱਲੇ ।
ਇਕ ਇਕ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਭਾਂਡੇ,
ਸਬਜ਼ਾਂ ਲਾਹੇ ਥੱਲੇ ।

ਥਲਵੇਂ ਭਾਂਡੇ ਦੇ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ,
ਸੀ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਲੁਕਾਈ ।
ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਪਾ ਝੋਲੀ ਵਿਚ,
ਸੈਦੇ ਕੋਲ ਲਿਆਈ।

ਕੰਬਦਾ ਕੰਬਦਾ ਹੱਥ ਓਸ ਨੇ,
ਝੋਲੀ ਵੱਲ ਵਧਾਇਆ ।
ਤੱਕ ਅੰਡਿਆਂ ਦੀ ਜੋੜੀ ਸੈਦੇ
ਗਲ ਸਬਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ।